မတတ္သာ၍

သမုဒယနယ္၏
ရင္တြင္းျဖစ္
ဥေပကၡာအခ်စ္မွာ
အႏုအ႐ြဟာ နတၳိ
တယုတယဆိုတာ မရွိ
ခုဘ၀ဟာ ေ၀းမွေတာ့
ေနာင္ဘ၀ဆိုတာ
ေတြးၾကည့္ဖို႔ေတာင္
မလိုပါဘူးကြယ္ ...။
သြားလိုက္ပါ
ဘယ္ေတာ့မွ မနီးႏိုင္တဲ့အတူတူ
ဘယ္ေလာက္ပဲေ၀းေ၀း
ေငးလို႔မရတာကလြဲလို႔
လြမ္းတယ္ဆိုတာလဲ
ကိုယ့္အဖို႔ေတာ့
ဘယ္မွာ ဆန္းၾကယ္လို႔လဲ ...။
အလြမ္းနယ္ပယ္တစ္၀ိုက္
ထားခဲ့သူအႀကိဳက္
လိုက္ေလ်ာေနထိုင္
အခုေတာ့
သစၥာေရာင္ပန္းသီႀကိဳးဟာ
အလွမ္းမမွီလို႔
ေ၀းခဲ့ၿပီတဲ့လား ...။
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ေလ
ညမွာလဲ
လဟာ အၿမဲတမ္းမရွိခဲ့သလို
စမ္းဟာလည္း
ပန္းအတြက္
အၿမဲတမ္း မေအးႏိုင္ခဲ့ဘူး
ဒီလိုပါပဲ
မင္းနဲ႔ငါၾကားမွာလဲ
အခ်စ္ဆိုတာ
ဖြင့္ေျပာမွ မဟုတ္ပါဘူးကြယ္ ။